Friday, June 20, 2014

බැරිදා විග්‍රහය! කැමතිද එක්ව නැඟිටින්නට?

සතියක දෙකක ඉඳං අපේ රටට ආයෙමත් යුධ වාතාවරණයක් ඇති වෙලා වගේ දැනෙනවා.. හිතලා බැලුවොත්.. යුධ වාතාවරණයක් ඇති වුණා කියනවට වඩා ගැලපෙන්නෙ.. තිබුණු තත්වය පොඩ්ඩක් උග්‍ර උනා කියන එකයි.. මේ ගැන මාත් තැං තැං වල සුට්ට සුට්ට කතා කළා තමයි.. ඒත් මේ ටිකත් කියන්ටම ඕන ටිකක්..
ඔන්න අපි ඉගෙන ගත්තු ඉතිහාසයට අනුව.. අපි විජය රජ්ජුරුවන්ගෙ ආගමනයෙන් ඇති වුණු ජාතියක් ලු නෙ.. (එතකොට ඊට ඉස්සර හිටපු කට්ටියට මොකද උනේ කියන පස්නෙකුත් එනවා..) කොයි හැටි වෙතත්.. විජය රජ්ජුරුවොත් එක්ක මෙහෙ ආපු ඔළු ගානට වඩා ඔළු ගානක් මෙහෙ තියෙන්ට ඇතිනෙ.. ඉතිං ඔය දෙගොල්ල කලවං වෙවී.. කවලං වෙවී නෙ අපේ රටේ හෙළයො.. නොහොත් සිංහලයො හැදෙන්ට ඇත්තෙ.. එතකොට අපේ වැඩිපුර ඇත්තෙ උතුරු ඉන්දියාවෙ ජාන ද? නැත්නම්.. ආදි ලංකා වාසීන්ගෙ ජාන ද?
ක්‍රි.ව අට වැනි සියවසේ විතර තමයි අරාබි වෙළෙන්දො ටිකක් ලංකාවට ඇවිත් තියෙන්නෙ.. මේ අය සිංහල කාන්තාවො ඉස්ලාම් ආගමට හරවගෙන විවාහ කරගත්ත බවත්.. කියැවෙනවා.. පහලොස්වැනි සියවස වෙනකොට ආසියාකරයෙ මුස්ලිම් වෙළෙන්දො සෑහෙන බලයක් පතුරෝගෙන ඉඳලා තියෙනවා.. එහෙම වෙළඳාමට ආපු කස්ටිය තොග පිටින් ලංකාව ඇතුළු ආසියාතික රට වල පැලපදියම් වුණා විතරක් නෙවෙයි එයාලගෙ ආගම පතුරුවන්නත් වැඩ කටයුතු සිද්ධ කරලා තියෙනවා.. ඔය අවු අස්සෙ නෙ 16 වැනි සියවසේ පෘතුගීසි කාරයා මෙහෙට එන්නෙ.. කොහොම උනත් මෙයාලා.. රටේ අනෙක් වැසියො එක්ක බොහොම දක්ෂ විදිහට චාටුවෙන් තමන්ගෙ කර්තව්‍ය කරගෙන ගියා මිසක.. බල පුළුවන්කාරකම් පෙන්නන්න ගියේ නෑ.. මං කියන්න ගියෙ අරාබි රට වලින් ඇවිත් තියෙන්නෙ පිරිමි විතරයිනෙ.. එතකොට එයාලා කළවං උනෙත් කවලං උනෙත්.. ලංකාවෙ හිටපු හෙළ කාන්තාවො එක්ක නෙ.. ඊට පස්සෙ මෙයාලා ව්‍යාප්ත වෙන්ට වෙන්ට.. තව තවත් කවලං උනේ අපේ රටේ උන්නු අයත් එක්කමනෙ.. එතකොට මෙයාලගෙ වැඩිපුර තියෙන්නෙ කාගෙ ජාන ද?
එතකොට තවදුරටත් මෙයාලා මේ රටේ ආගන්තුකයො ද? මට නං එහෙම හිතෙන්නෙ නෑ.. මෙයාලා අපේ ම මිනිස්සු..
අපේ මුතුන්මිත්තො ඉන්දියාවෙන් ආවය කියලා.. අපි හිතන්නෙ නෑ .. අපේ මවු රට ඉන්දියාවයි කියලා.. අපිට මේක අපේ වගේ දැනෙනවා.. මේ ඉන්න මිනිස්සු හැමෝම (මුස්ලිම් හා දෙමළ ඇතුළුව).. අපේ වගේ දැනෙනවා.. අනේ ඒත්.. ඇයි මුස්ලිම් මිනිස්සුන්ට එහෙම දැනෙන්නෙ නැත්තේ.. එයාලාගෙන් වැඩි දෙනෙක් තාමත් එයාලගෙ මවු රට විදිහට සලකන්නෙ.. එක්කො අරාබිය.. නැත්නං.. පකිස්ථානය . එයාලා අපේ සංස්කෘතියට බද්ධ වෙනවා.. අනුගත වෙනවා වෙනුවට.. පකිස්ථානයේ හෝ අරාබියේ සංස්කෘතියක් මෙහෙ ස්ථාපිත කරන්ට හදනවා.. අපටත් එතකොට දැනෙන්ට ගන්නවා.. මුං පිට එවුං කියලා.. ඒක වරදක්ද?
ඇයි මුං ට හලාල් නැතුව කන්ට බොන්ට බැරි.. (අවුරුදු දහස් ගානක් පුළුවං උනු දේ අවුරුදු 10-15 ඉඳං තමයි බැරි..)
ඇයි මුන්ට සාමාන්‍ය විදිහට අඳින්ට පළඳින්ට බැරි.. (මීට අවුරුදු 10-15 කට කලිං ඇන්දා වගේ) නින්ජා කිට් එක මොකටද? උන්ගෙ ගැට්ට පෙන්නන්ට නෙවෙයි ද?
ඇයි.. මුං අඩියෙන් අඩියට පල්ලි හදන්නෙ..? ඇයි.. හදා ගත්ත පල්ලියෙ නිහඬව යාඥා කරලා එන්නෙ නැතුව.. මුළු රටටම ඇහෙන්ට අඳෝනා දෙන්නෙ ? මේ පෙන්නන්නෙ උන්නෙ ආධිපත්‍යය.. නෙවෙයිද?
ඇයි.. මුංගෙ කඩ වලිං අපි කිසි වෙනසක් නැතුව ගනු දෙනු කරද්දි.. මුං සිංහල, දෙමළ කඩ මඟ හැරලා උංගෙ කඩ වලටම රිංගන්නේ.. ? මේ පෙන්නන්නේ තමන්ගේ කුහක කම නොවෙයි ද?
කියන්ට කාරණා එමටයි.. ඔය විදිහට.. තමන් ලංකාවෙ කොටසක් වෙනවා වෙනුවට.. ලංකාව පකිස්ථානයක් නැත්නම්.. අරාබි රටක් කරන්ට හදන හිංදයි අපට අවුල්..
අරාබියෙන්.. ලංකාවට ආධාර කරනවාලු.. හැබැයි ඒ ආධාර සියළු ජන කොටස් වලට බෙදෙනවද? නෑ මුස්ලිම් අයට විතරයි..
ඉන්දියාවෙන් ආධාර කරනවාලු.. කාටද? දෙමළ අයට විතරයි..
සිංහල අයට විතරක් තෝරලා ආධාර කරන මොකක් හරි රටක් තියෙනවද? එහෙම එකක් නෑ..
ඒ ඔක්කොම ගියාවෙ.. අපි තාමත් කැමතියි.. එක රටක සහෝදරයො වගේ... එක ජාතියක් වගේ ජීවත් වෙන්ට..
උඹලා කවදාවත් කැමති වෙයිද?

එක රට තුළ ම බෙදි බෙදි දවසින් .....දවස
දුක අප බැඳෙන එක සසරට එක .....විළස
රැක ගත යුතුය දිවයින මෙම මතු නොලස
අක මැති නොවී එලපන් සාමයෙ ...පළස

ප.ලි.
සර්වාගමික, සර්ව ජාතික උමතුවෙන් බෙරිහන් දෙන මහත් වූ බුද්ධිමතුන්ටත් මේ ටික වැටහේවා...

Friday, June 13, 2014

සිතාරා -1

මට මතකයි.. ඒ කාලකන්නි හැන්දෑව. ප්‍රියංගිත් මාත් අත් පටලගෙන ආවෙ කවි මඩුවක සුන්දර අසිරිය විඳින්ට හිතාන. මටත් කවි කියන්ට ආරාධනා ලැබුණනෙ. ප්‍රියංගි කොහොමටත් මගේ රසිකාවියක්. වැඩේ නැගලා ගියා... ඉතා උණුසුම් සංවාදයක්.. සිතාරා.. මට වඩා දෑවුරුද්දක් බාල වුණත්.. ඈ.. හරි අපූරුවට මගෙත් එක්ක වාද කළා.. මටත් නොදැනීම.. මගේ මුවින් මෙවන් කවියක් පිටවුණා..

කවුරුන් කොහොම වැවුවත් මල්, මල් ...........වත්තේ
බමරුන් නොවෙද ලද මොහොතෙදි රොන් ....ගත්තේ
තිසරුන් රඟන මානස විල .......................ඉස්මත්තේ
පැවරුන් නියම ලෙස මම කරලයි .................ඇත්තේ

හොපොයි.. කට.. සිතාරට කට උත්තරත් නෑ.. අනේ ඒකි වේදිකාවෙන් බැහැලා ගියා අඬාගෙන.. ප්‍රියංගි.. එයත් අඬන්න පටං ගත්තා.. 

එදා දවස නිමා උනා.. ප්‍රියංගි.. දැඩි ලෙස මාව ප්‍රතික්ෂේප කළා.. මට දැනුණ හිත් වේදනාව නං එසේ මෙසේ එකක් නෙවෙයි.. මං ප්‍රියංගිට කොයි තරම් ආදරය කළා ද? කොයි තරම් අපේ අනාගතය ගැන සිහින මැවුවද? 

සුමේධ.. බාගෙකුත් අරං කාමරේට සැට් වුණේ මගෙ දුක නිවන්ට..

මචං.. මාර කේස් එක නේද? අරකි ඇඬුවෙ නැත්තං වැඩේ ඔච්චර දුර දිග යන්නෙ නෑ මචං.. දැං ඉතිං උඹට තියෙන්නෙ ඒකිට සෙට් වෙන්ට.. 


උඹට පිස්සුද බං? මට මුගේ කතාවට තියෙන කේන්තිය තවත් වැඩි වුණා.. විහිළු නෙවෙයි බං.. ඒකි ප්‍රියංගිට වඩා ලස්සනයි.. උඹටම හරියන්ට කවිකමත් තියෙනවා.. ඔක්කොටමත් වැඩිය.. උඹට ප්‍රියංගිව නැතිවුණේ ඒකි හින්දනෙ..

ඔවු බං ඒ කතාවත් ඇත්ත.. ඒත් ඒකි කැමති වෙයිද?

.... මතු සම්බන්ධයි..