බලාපොරොත්තු ජීවිතය ජීවත් කරනවා කියලා කතාවක් මං අහලා තියෙනවා. මට ඒක ගැන ඒ හැටි විශ්වාසයක් නං නෑ. ඒත් හුස්ම ගන්නවා කියන එකයි ජීවත් වෙනවා කියන එකයි කියන්නෙ එහෙම පිටිං ම දෙකක් කියලා මං විශ්වාස කරනවා. නැවතිල්ලෙ හිතලා බැලුවම හැම අවුරුද්දෙම වගේ අදාළ අවුරුද්දෙ දි මං ජීවත් වෙච්ච කාලය ඊට කලිං අවුරුද්දෙ මං ජීවත් වුණු කාලයට වඩා අඩු වෙනවා වගේ හැඟීමක් තමයි මට දැනෙන්නෙ. අර සෘණ ආර්ථික වර්ධන වේගෙ වගේ.
එහෙම වෙන්නෙ ඇයි? මං මගේ හොඳම යාළුවා ගෙන් ඇහුවා.
උඹ හැම දේම පටලගෙන මචං. ජීවිතේ කියන්නෙ ඔයිට වඩා හරිම සරල දෙයක්. යාළුවා උත්තර දුන්නෙ ටිකක් කණස්සල්ලෙන් වගේ.
ඒක මා ගාව හොඳට ම තිබුණෙ කොයි කාලෙ ද? මං අහපු ප්‍රශ්නෙට ඌ මොහොතක් නිරුත්තර වුණා. ඊට පස්සෙ කිවුවා; උඹ හොඳටම ජීවත් වුණේ උඹට අවුරුදු 10-12 කාලෙදි කියලා.
යකෝ ඒක වෙන්නෙ කොහොමද? ඔය කාලෙදි ගොඩාක් දවසට මං ඉස්කෝලෙ ආවෙ ගියෙ පයිං එහෙමත් නැත්නං බස් එකක හිරකෙටිලා. ප්‍රින්සිපල් සෑර් කාරයත් මට පොඩ්ඩ බැරි වෙනකොට නෙලන්නමයි බැලුවෙ. ඒ මදිවට මට ඒ කාලෙ හොඳ ම යාළුවො කියලා අය හිටියෙත් නෑ.
බොරු කියන්නෙ නැතුව ඇත්ත කියපං. මං නෝක්කාඩුවට කිවුවා.
යකෝ මං කවදාවත් උඹට බොරු කියන්නෙත් නෑ. උඹට මට බොරු කරන්ටත් බෑ කියලා උඹ දන්නවනේ. පොඩ්ඩක් කල්පනා කරලා බලපං, ඒ කාලේ මොනවද උඹේ ආශාවල් කියලා.
කාත් එක්ක හරි එකතු වෙලා ක්‍රිකට් ගහන එක තමයි ඉතිං.
වෙන? යාළුවා ආවර්ජනය තවත් දිගු කරන්නැයි අණ කළා.
හවසට දාම් අදින්න, කැරම් ගහන්න.. ඇයි, ඕමි ගහන්න. දොස්තර හොඳහිත, පිස්සු පූසා, ගලිවර්ගේ සුවිසැරිය වගේ කාටුන් බලන්න. බයිසිකල් පදින්නත් ආසයි නේ. මං දිග ලැයිස්තුවක් කියාන ගියා.
හරි, එතකොට මොනවද තිබුණු අකමැති දේවල්? යාළුවා ගෙන් තවත් ප්‍රශ්නයක්.
එහෙම අකමැත්තක් නං මතක් වෙන්නෙ නෑ.
බොරු කියන්න එපා බං. මූට බොරු කරන්නෙ කොහෙද ඉතිං මම.
හරි ඉතිං, අම්මා බෙදන තඩි බත් පිඟානට වග කියන එක තමයි ඉතිං, මං කිවුවෙ පොඩි ලැජ්ජාවකුත් එක්ක.
ඇයි උඹ පාඩං වැඩ එහෙම සංතෝෂෙන් ද කළේ? යාළුවා හරස් ප්‍රශ්නයකුත් ඇහැවුවා.
ඒකට ලොකු කැමැත්තක් වත් අකැමැත්තක්වත් මට තිබුණෙ නෑ නෙ? මං උත්තර දුන්නෙ ප්‍රශ්නාර්ථයකුත් එක්ක.
හරි මං ඒකත් පිළිගන්නං කො. යාළුවා ඒ තරම් ම සෑහීමකට පත්වෙලා නැද්ද මංදා.
ඉතිං බලපං උඹ ඒ කාලෙ ඇතුළෙ, ගත කරපු වෙලාවල් වලිං කොච්චර වෙලාවක් ඔය ආශා කරපු දේවල් කළා ද? අකමැති දේවල් කළා ද? මේ පාර යාළුවා ඇහුවෙ තාර්කික ප්‍රශ්නයක්.
පැහැදිලිවම ආශා කරපු දේවල් අකමැති දේවල් කරපු වෙලාව වගේ හතර පස් ගුණයකට වැඩි මිසක් අඩු නෑ තමයි.
ඒ වගේ ම ආයෙත් මෙනෙහි කරපං ඒ කාලෙ කරපු දේවල් ගැන කවදාවත් දුක හිතිලා, එහෙමත් නැත්තං අපරාදෙ එහෙම කළේ කියලා හිතිලා තියෙනවද?
කොහෙත්ම නෑ බං! මං උත්තර දුන්නෙ පොඩි විමතියකුත් එක්ක.
දැං බලපං හොඳට ම ජීවත් වුණා ය කියලා උඹ හිතන කාල වල ට ගලපලා ඔය කාරණා ටික. යාළුවා කිවුවෙ බොහොම ජයග්‍රාහීව.
ඇත්ත තමයි මචං, එක්කො මට වැඩියෙං කරන්න වෙලා තියෙන්නෙ අකමැති දේවල්, එහෙමත් නැත්නං සමහර දේවල් කළේ අපරාදෙ, එහෙම නොකරානං කියලා හිතෙනවා. උඹ හරි. මං ඉතිං පරාජය බාර ගත්තා.
ඒ කියන්නෙ උඹ ඒ කාලෙ ජීවත් වෙලා තියෙන්නෙ කාට ඕන හැටියට ද? යාළුවා අහපු ප්‍රශ්නෙට මං කල්පනා කළේ උත්තරේ මම කියනවද නැත්නං දෙමවුපියො හරි ගුරුවරු හරි කියනවද කියලා.
දෙමවුපියන්ට ඕන හැටියට? ආයෙත් මගේ පිළිතුර ප්‍රශ්නාර්ථයක් එක්ක.
යාළුවා මේ උඹට බෑ මට බොරු කරන්ට හරිය?
මූත් එක්ක බේරෙන්ට ම බැරි හැටි. හරි, මට ඕන හැටියට.
නෑ බං, උඹ ජීවත් වුණේ මට ඕන හැටියට. මට ඕන හැටියට ජීවත් වෙද්දි විතරයි උඹ ජීවත් වෙන්නෙ. යාළුවා කිවුවෙ බොහොම විශ්වාසයෙන්.
මට ඒක ප්‍රතික්ෂේප කරන්න පුළුවන් යෝජනාවක් නෙවෙයි. ඌ කියන්නෙ සම්පූර්ණ ඇත්ත.
හරි බං 2021 ඉඳං වත් හැකි හැම වෙලාවෙම උඹ කැමති විදිහට ජීවත් වෙන්නං. ඒක මගේ පොරොන්දුවක්. හැබැයි අමතක වෙන හැම වෙලේ ම උඹ මට ඒක මතක් කරපං.
ඕන වෙලාවක බං.
