කැඩපත ට මුළා වී 6!

ඔයා පහුගිය සති දෙකේ ම මාව බලන්න ආවෙ නෑ.. දැං ඉතිං ලොකු මුදලාලිලා නෙ.. 

ඇය නෝක්කාඩු කියද්දී අව පැහැ ගැන්වෙන මුහුණ මා දක්නට ප්‍රිය දසුනක් නොවේ..

අනේ සුදු .. අද ආවනෙ.. හිනාවෙලා ඉන්නකො..  මා ආදරයෙන් කියමි. නලලත සිප ගනිමි. හිස පිරිමදිමි. හිරු දුටු පිණි බිඳු මෙන් අවපැහැය දුරුව රන් පැහැ ගැන්වෙන ඇගේ මුහුණ දක්නට ප්‍රිය නොවන කෙනෙක් වෙතැයි මම නොසිතමි.

කඩේ කාට දාලද ආවෙ.. මගෙ යාළුවෙක්ට බාර දුන්නා.. ලාභයෙන් කොටසක් විතරක් මට දෙයි.. මමත් පුළුවන් වෙලාවට ගිහින් උදවු වෙනවා.. ටික දවසක් යනකල්.. ඉතුරු වෙන කාලයෙන් මට පුළුවන් අලුත් අලුත් තැන් හොයාගන්න අපේ නිශ්පාදන දාන්න..

හප්පේ කොල්ලා දියුණු වෙලා තියෙන තරම්.. නිකම්ම නිකම් දියුණුවක් නෙවෙයි.. හිතන විදිහත් දියුණු වෙලා නෙ.. 

ඒක නං ඉතිං ඔයා හින්දා තමයි.. 

ඒ කොහොමද? කියන්නාක් මෙන් කුහුලෙන් ඈ මා දෙනෙත් දෙස බලා සිටින්නීය.

මං දැන් දවසට පැයක් වත්.. පොතක් පතක් කියවනවා. නේ.. ඒවැයින් ලැබෙන දැනුම හරි ප්‍රයෝජනවත්.. රේඩියෝ එකේ හොඳ ධනාත්මක චින්තන වැඩසටහන් යනවා.. ඒවත් වෙලාවක් තිබුණොත් අහනවා.. ඔක්කොටම වඩා මං පොඩි ම පොඩි වෙලාවක් හරි භාවනා කරනවා.. හිත හරිම සැහැල්ලුයි.. 

ඇගේ මුහුණේ ඉරියවු වඩාත් ප්‍රසන්න වෙයි.. මා දෙසට ම යොමු කළ නෙත් ඇතිව.. ඈ මා දෙසටම තවත් නැඹුරු වන්නීය..

ඔයා දැන් නියම පාරට ඇවිත්.. මට හරිම සතුටුයි.. 

===============================================

කාලය දින.. සති.. මාස..අවුරුදු ලෙස .. ගෙවී යයි.. දැන් මා සතුව නැති දෙයක් නැති තරම් ය. ව්‍යාපාරය ට තවත් ව්‍යාපාර කිහිපයක් එක් කොට සමූහ ව්‍යාපාරයක් ලෙස දියුණුවට පත්ව ඇත. සුජාතා නංගිත් ඇගේ යෙහෙළියත්.. විශ්ව විද්‍යාලයට තේරී පත් වුණ ද.. බාහිර උපාධි හදාරන්නේ.. තමන් කැමති විෂය ධාරාවන් ඔස්සේ.. දුරස්ථව අධ්‍යාපනය කළ හැකි නිසාවෙනි. අම්මා ද වැඩි වැඩියෙන් දම් පින් කරමින් සැහැල්ලුවෙන් කාලය ගෙවන්නීය. 

පැරණි කුඩා නිවස.. නිශ්පාදන කටයුතු වලට ම වෙන් කොට ඉඩමේ පසෙකට වන්නට.. කාමර කිහිපයකින් සමන්විත නිවසක් තනා අම්මාත් මමත් එහි පදිංචි වීමු. 

මා ආ මාවතේ බාධක නොතිබුණේ ම නොවේ.. විටින් විට තරඟකාරී ව්‍යාපාර වලින් දියත් කළ මඩ ප්‍රචාර මෙන්ම ගමේ ම ඇතැම් පුද්ගලයින් විසින් සිදු කළ නොපනත්කම් අඩුවක් නොවුණ ද, සත්‍යය හා මෛත්‍රිය ඉදිරියේ ඒ සියල්ල ඉවසන්නට හා මැඩපවත්වන්නට හැකි වීම අප ලද සුවිශාල ජයග්‍රහණයකි..

ඇය ද සිය අධ්‍යාපන කටයුතු නිමාකොට ගුරුවරියක් ලෙසින් පත්වීම් ලද අතර  ඔවුන්ගේ පවුලේ අය මෙන්ම මගේ මව ද අප ගේ සම්බන්ධයට ආශිර්වාද කළ බැවින් අපගේ සතුට ට කිසිදු බාධාවක් නොවූ සේ ය. 

===============================================

අපි ඔයාගෙ ඉස්කෝලෙ කිට්ටුවෙන් ගේ පොඩ්ඩක් කුලියට අරං පදිංචි වෙමු ද මුල ඉඳං ම? මා ඇසූ දෙයෙන් විශ්මයට පත් ඈ මඳක් නිහඬව උන්නාය. 

අපි දෙන්නා විතරක්.. ? අවසානයේ ඈ පැනය යොමු කළා ය.

ඔවු.. ඇයි මොකද්ද වැරැද්ද? කසාද බැන්දම ටික කාලයක් හරි වෙනම ඉන්න ඕන කියලයි මම නං හිතන්නෙ.. 

ඔයාගෙ අම්මා.. තනි වෙනවනෙ.. ?

වැඩි දුරකට නෙවෙයි නෙ සුදූ යන්නෙ.. උදේ හවස උනත් බලන්න පුළුවන්නේ.. අනික තනියක් නෑ.. අර නංගිලා දෙන්නත් ඉන්නවනේ.. 

නෑ.. නෑ.. ඉස්කෝලෙට මහ දුරක් නෑ.. නෙ.. අපි ඔයාලගෙ ගෙදර ම නවතිමු.. 

අවසානයේ මම ඇගේ තීරණයට ඉඩ දුන්නෙමි. මගේ අම්මා ට ඈ ආදරණීය දුවනියක් වූවාය. ඇයට මගේ අම්මා ආදරණීය මවක් වූවාය.

==============================================

පුතාව ගමේ ඉස්කෝලෙට දාලා නම් හරියන්නෙ නෑ.. ටවුමේ ඉස්කෝලෙට දාගන්න ලේසි වෙන්නෙත් නෑ.. ඔයා ඉතිං පගාව දෙන්නත් කැමති නෑ නෙ.  

ඇය කියන්නේ ඇත්ත ය. ගමේ ඉස්කෝලේ තරම මට වඩා හොඳින් දන්නේ එම පාසලේ උගන්නන ගුරුතුමිය ම නොවේද?  

අපි ටවුමෙ ඉස්කෝලෙ කිට්ටුවෙන් ගේ කෑල්ලක් ගමු.. 

මා කීවේ අතේ මුදල් තිබුණ නිසා නොවේ. කළ යුතු දේ ඒ යැයි හැඟුණු හෙයිනි. 

===============================================

අයියෙ.. සුරම්‍යා කසාද බඳිනවලු.. එයින් පස්සෙ රස්සාවට එන්න වෙන්නෙ නැතිලු.. ලබන සතියෙ විතරලු එන්නෙ..  

සුජාතා නංගි.. කියන්නේ කණගාටුවෙන් මෙනි. අපගේ ව්‍යාපාරය ගොඩනැඟීමෙහි පුරෝගාමී මෙහෙවරක් ඉටු කළ සුජාතා නංගී ට සුරම්‍යා ඉමහත් ශක්තියක් වූ බව අපි කවුරුත් දන්නෙමු. 

ඒකත් එහෙමද? අවුරුදු ගාණක් අපිත් එක්ක හිටිය කෙල්ල.. එක පාරට ම.. ? අපෙන් වැරැද්දක්වත් උනාද?  එක්වරම ඇසූ ඒ තොරතුර මා සිතට ද ගෙන ආවේ කම්පනයකි.

අනේ නෑ අයියෙ.. එයා ටික දවසක් මට කියලා.. අයියා එක්ක කියන්න වෙලාවක් උනේ නෑ ඒකයි.. 

එහෙමනං අපි එයාට හොඳ ෆෙයාර්වෙල් එකක් දෙමු නේද? අලුතෙන් අය හොයා ගන්න නං පුළුවන්.. ඒත් විශ්වාසවන්ත මිනිස්සු හොයාගන්න එක නෙ වැඩේ.. . 

මා කීවේ සුරම්‍යා අප හා වැඩ කළ කාලයට සරිලන ලෙස ඇගේ අනාගතය වෙනුවෙන් යම් ප්‍රදානයක් කිරීමේ අරමුණ ඇතිවය. 

===============================================

මචං.. මං ලබන මාසෙ රට යනවා.. 25 වෙනකොට කඩේ බාර ගනිං.. මා වෙත දුරකථන ඇමතුමක් දෙමින් ලසන්ත කී කරුණෙන් යළිත් වරක් මම කම්පනයට පත්වීමි.  මාගේ මුල්ම ව්‍යාපාරයේ සම කොටස් කරු.. හිතාදර මිත්‍රයා.. රට හැර යන පුවත.. මා හට එක්වර ම දරන්නට අසීරු වූ සේ ය. 

ඇයි මචං.. එහෙම දෙයක් තීරණය කළේ..?

නෑ බං.. මේ කඩේ කරලා මාත් යමක් හරි හම්බු කරගත්තා තමයි.. 

ඒත් හිත කියනවා.. රට ගිහිං අවුරුද්දක් දෙකක්  ඉඳලා වරෙං කියලා..  අවස්ථාවක් ලැබුණාම ඒකට පයින් ගහන්න හොඳ නෑ නෙ..

උඹට වෙලා තියෙනවනෙ.. කාව හරි දාලා කරගෙන පළයං.. මගෙ ශෙයාර් එක පුළුවන් නං දියං.. 

ලසන්ත ට ත් පුද්ගලික අවශ්‍යතා ඇති බවත්.. අප මේ තත්වයට ඒමට ලසන්ත දුන් සහයෝගය සුළුවට තැකිය නොහැකි බවත් එසැණින් මනසට ආ පණිවුඩයෝ කියා පෑහ.. 

හ්ම්.. හරි මචං.. මොනවා හරි කරමු.. 

ඉදිරියට තැබූ පය පිටුපසට ගැනීමට මා සිත ඉඩ දුන්නේ නැත. නගරයේ නිවස.. සුරම්‍යා හට කරන ප්‍රදානය.. දැන් .. ලසන්ත ගේ කොටස් මුදල්.. ප්‍රශ්න ඇත්නම්.. ඒවාට පිළිතුරු ද ඇති බවට විශ්වාසයක් මා සිත තුළ විය. 

==============================================

මොනවද අනේ ගෙදර ආ වෙලාවෙ ඉඳං අහස පොළොව ගැටලන්න කල්පනා කරන්නෙ.. ? 

ඇය අසන්නේ ආදරයෙනි. 

බලන්නකො අම්මා.. මගෙන් පිළිතුරු නොළද තැන ඈ අම්මාට ගතු කියයි.. 

කිසිත් නොකියන මම පුතු තුරුලට ගෙන ඔහු සුරතල් කරමි. එය ගිණිගන්නා හිසක් වුව නිවිය හැකි කදිම දිය කඳක් බව මම අත්දැකීමෙන් ම දනිමි. 

=========================================================================

අවසාන කොටස බලාපොරොත්තු වන්න..