Monday, December 28, 2020

2021 ජීවත් වෙන්න යන හැටි.

බලාපොරොත්තු ජීවිතය ජීවත් කරනවා කියලා කතාවක් මං අහලා තියෙනවා. මට ඒක ගැන ඒ හැටි විශ්වාසයක් නං නෑ. ඒත් හුස්ම ගන්නවා කියන එකයි ජීවත් වෙනවා කියන එකයි කියන්නෙ එහෙම පිටිං ම දෙකක් කියලා මං විශ්වාස කරනවා. නැවතිල්ලෙ හිතලා බැලුවම හැම අවුරුද්දෙම වගේ අදාළ අවුරුද්දෙ දි මං ජීවත් වෙච්ච කාලය ඊට කලිං අවුරුද්දෙ මං ජීවත් වුණු කාලයට වඩා අඩු වෙනවා වගේ හැඟීමක් තමයි මට දැනෙන්නෙ.  අර සෘණ ආර්ථික වර්ධන වේගෙ වගේ.

එහෙම වෙන්නෙ ඇයි? මං මගේ හොඳම යාළුවා ගෙන් ඇහුවා. 

උඹ හැම දේම පටලගෙන මචං. ජීවිතේ කියන්නෙ ඔයිට වඩා හරිම සරල දෙයක්. යාළුවා උත්තර දුන්නෙ ටිකක් කණස්සල්ලෙන් වගේ.

ඒක මා ගාව හොඳට ම තිබුණෙ කොයි කාලෙ ද? මං අහපු ප්‍රශ්නෙට ඌ මොහොතක් නිරුත්තර වුණා. ඊට පස්සෙ කිවුවා;  උඹ හොඳටම ජීවත් වුණේ උඹට අවුරුදු 10-12 කාලෙදි කියලා. 

යකෝ ඒක වෙන්නෙ කොහොමද? ඔය කාලෙදි ගොඩාක් දවසට මං ඉස්කෝලෙ ආවෙ ගියෙ පයිං එහෙමත් නැත්නං බස් එකක හිරකෙටිලා. ප්‍රින්සිපල් සෑර් කාරයත් මට පොඩ්ඩ බැරි වෙනකොට නෙලන්නමයි බැලුවෙ. ඒ මදිවට මට ඒ කාලෙ හොඳ ම යාළුවො කියලා අය හිටියෙත් නෑ. 

බොරු කියන්නෙ නැතුව ඇත්ත කියපං. මං නෝක්කාඩුවට කිවුවා.

යකෝ මං කවදාවත් උඹට බොරු කියන්නෙත් නෑ. උඹට මට බොරු කරන්ටත් බෑ කියලා උඹ දන්නවනේ. පොඩ්ඩක් කල්පනා කරලා බලපං, ඒ කාලේ මොනවද උඹේ ආශාවල් කියලා. 

කාත් එක්ක හරි එකතු වෙලා ක්‍රිකට් ගහන එක තමයි ඉතිං. 

වෙන? යාළුවා ආවර්ජනය තවත් දිගු කරන්නැයි අණ කළා. 

හවසට දාම් අදින්න, කැරම් ගහන්න.. ඇයි, ඕමි ගහන්න. දොස්තර හොඳහිත, පිස්සු පූසා, ගලිවර්ගේ සුවිසැරිය වගේ කාටුන් බලන්න. බයිසිකල් පදින්නත් ආසයි නේ.    මං දිග ලැයිස්තුවක් කියාන ගියා.

හරි, එතකොට මොනවද තිබුණු අකමැති දේවල්? යාළුවා ගෙන් තවත් ප්‍රශ්නයක්. 

එහෙම අකමැත්තක් නං මතක් වෙන්නෙ නෑ. 

බොරු කියන්න එපා බං. මූට බොරු කරන්නෙ කොහෙද ඉතිං මම.

හරි ඉතිං, අම්මා බෙදන තඩි බත් පිඟානට වග කියන එක තමයි ඉතිං, මං කිවුවෙ පොඩි ලැජ්ජාවකුත් එක්ක.

ඇයි උඹ පාඩං වැඩ එහෙම සංතෝෂෙන් ද කළේ? යාළුවා හරස් ප්‍රශ්නයකුත් ඇහැවුවා. 

ඒකට ලොකු කැමැත්තක් වත් අකැමැත්තක්වත් මට තිබුණෙ නෑ නෙ? මං උත්තර දුන්නෙ ප්‍රශ්නාර්ථයකුත් එක්ක. 

හරි මං ඒකත් පිළිගන්නං කො. යාළුවා ඒ තරම් ම සෑහීමකට පත්වෙලා නැද්ද මංදා.

ඉතිං බලපං උඹ ඒ කාලෙ ඇතුළෙ, ගත කරපු වෙලාවල් වලිං කොච්චර වෙලාවක් ඔය ආශා කරපු දේවල් කළා ද? අකමැති දේවල් කළා ද? මේ පාර යාළුවා ඇහුවෙ තාර්කික ප්‍රශ්නයක්. 

පැහැදිලිවම ආශා කරපු දේවල් අකමැති දේවල් කරපු වෙලාව වගේ හතර පස් ගුණයකට වැඩි මිසක් අඩු නෑ තමයි. 

ඒ වගේ ම ආයෙත් මෙනෙහි කරපං ඒ කාලෙ කරපු දේවල් ගැන කවදාවත් දුක හිතිලා, එහෙමත් නැත්තං අපරාදෙ එහෙම කළේ කියලා හිතිලා තියෙනවද? 

කොහෙත්ම නෑ බං! මං උත්තර දුන්නෙ පොඩි විමතියකුත් එක්ක.

දැං බලපං හොඳට ම ජීවත් වුණා ය කියලා උඹ හිතන කාල වල ට ගලපලා ඔය කාරණා ටික.  යාළුවා කිවුවෙ බොහොම ජයග්‍රාහීව.

ඇත්ත තමයි මචං, එක්කො මට වැඩියෙං කරන්න වෙලා තියෙන්නෙ අකමැති දේවල්, එහෙමත් නැත්නං සමහර දේවල් කළේ අපරාදෙ, එහෙම නොකරානං කියලා හිතෙනවා. උඹ හරි.  මං ඉතිං පරාජය බාර ගත්තා.

ඒ කියන්නෙ උඹ ඒ කාලෙ ජීවත් වෙලා තියෙන්නෙ කාට ඕන හැටියට ද? යාළුවා අහපු ප්‍රශ්නෙට මං කල්පනා කළේ උත්තරේ මම කියනවද නැත්නං දෙමවුපියො හරි ගුරුවරු හරි කියනවද කියලා. 

දෙමවුපියන්ට ඕන හැටියට? ආයෙත් මගේ පිළිතුර ප්‍රශ්නාර්ථයක් එක්ක. 

යාළුවා මේ උඹට බෑ මට බොරු කරන්ට හරිය? 

මූත් එක්ක බේරෙන්ට ම බැරි හැටි. හරි, මට ඕන හැටියට. 

නෑ බං, උඹ ජීවත් වුණේ මට ඕන හැටියට. මට ඕන හැටියට ජීවත් වෙද්දි විතරයි උඹ ජීවත් වෙන්නෙ. යාළුවා කිවුවෙ බොහොම විශ්වාසයෙන්. 

මට ඒක ප්‍රතික්ෂේප කරන්න පුළුවන් යෝජනාවක් නෙවෙයි. ඌ කියන්නෙ සම්පූර්ණ ඇත්ත. 

හරි බං 2021 ඉඳං වත් හැකි හැම වෙලාවෙම උඹ කැමති විදිහට ජීවත් වෙන්නං. ඒක මගේ පොරොන්දුවක්.  හැබැයි අමතක වෙන හැම වෙලේ ම උඹ මට ඒක මතක් කරපං.

ඕන වෙලාවක බං. 


Sunday, December 20, 2020

ප්‍රොෆෙසර් ගැන රසකතා

 ඇල්බට් අයින්ස්ටයින් ගැන රස කතා ටිකක් පහුගිය දවස් වල සමාජ ජාලා වල පැතිරුණා. මට ඒක දැම්මම මතක් වුණේ අපේ ශ්‍රියානන්ද මහාචාර්ය තුමා ගැන තියෙන රස කතා ටිකක්.  මෙතුමා ඉතාම අල්පේඡ්ඡ ජීවිතයක් ගත කරන, සමාජ වාදී ලක්ෂණ පෙන්වන, චුට්ටක් අමුතු ඇක්සන්ට් එකකින් කතා කරන මහා දැනුම් ගබඩාවක්. යම් විෂය කරුණක් ගැන එතුමාගෙන් විමසූ විට ඉතා නිහතමානී ව ඒ ගැන සරල ව පහදා දීමට එතුමා ගන්නා උත්සාහය ප්‍රශංසනීයයි. යම් දෙයක් පැහැදිලි කරද්දී,  "මොකද" යන වචනය මැදින් යෙදීම එතුමාගේ පුරුද්දකි. 


1. විවෘත විශ්ව විද්‍යාලයේ කිසියම් විෂයක් මෙතුමා උගන්වන කාලෙක අපේ ශිෂ්‍යයො දෙන්නෙක් ගියා ලු විෂයානුබද්ධ කාරණාවකට මෙතුමා මුණ ගැහෙන්න මෙතුමාගෙ ගෙදරට. ඉදිරියට ඇවිත් තියෙන්නෙ මෙතුමාගෙ බිරින්දැ.

මැඩම් අපි පොඩ්ඩක් සර් මුණගැහෙන්න ආවෙ. 

(පුටු පෙන්වමින්)  චුට්ටක් වාඩි වෙලා ඉන්න පුතා. සර් ගියා බල්ලන්ට බෙහෙත් විදින්න කියලා. දැං එයි.

මැඩම් ගෙ කීමට අසුන් ගත් දෙදෙනා හෙමිහිට කුටු කුටු ගෑවේ සමාජ වාදී සෑර් ගේ ධනවාදී බලු හුරතලය ගැනයි. ටික වෙලාවක් යන විට අපේ සර් පා ගමනින් ම ගේට්ටුවෙන් ඇතුළු වනු පෙනේ. තනිවම ද? නැත. බල්ලන් දෙදෙනෙක් ද සමඟිනි. බල්ලන් ඇල්ටේෂන් ද? නැත, වල්ටේෂන් නකුටු බල්ලන් දෙදෙනෙකි. අපේ මිත්‍රයන් දෙදෙනා දුටු සර් සිනාසී මෙසේ කීවේ ලු. 

"පාරෙ ඉන්න බල්ලො දෙන්නෙක්. මෙයාලා කෑම දීලා දැං වැඩි හරියක් මෙහෙ ඉන්නෙ. පොඩි අය සෙල්ලම් කරනවනෙ. ඒකයි බෙහෙත් විදින්න එක්ක ගියෙ


2. මෙතුමා බොහෝ දින වලට නිවසේ සිට විශ්ව විද්‍යාලයට පැමිණියේ පා ගමනින්. ඉඳ හිට බසයේ ද පැමිණියා. කෙසේ හෝ වි.වි. ට ආසන්නතම බස් නැවතුම පසු කර මෙතුමා ගමන් කරන විට, තරමක වර්ෂාවක් පතිත වෙන්නට ගත්තා. බසයෙන් පැමිණි සිසුවෙක් මෙය දැක වහා දිව විත් මෙසේ කීවා.

"සර්. මේ කුඩේ ගන්න. මං යාළුවත් එක්ක එයාගෙ කුඩෙන් යන්නම්.

නෑ. පුතා අවශ්‍ය නෑ. 

"නෑ සර් තෙමෙනවනෙ. අපට මේකෙන් යන්න පුළුවන්. සර් මේක ගන්න."

නෑ පුතා අවශ්‍ය නෑ. මං වැස්ස නෑ කියලා උපකල්පනය කරලා මේ ටික යනවා


3. එදින විශ්ව විද්‍යාලයේ කිසියම් උත්සවයක් සංවිධානය කර තිබූ අතර එහි එක් අංගයක් ලෙස කුඩා සංගීත සාජ්ජයක් ද පැවැත්වෙමින් තිබුණි. කවුරුත් ආදරය කරන ශ්‍රියානන්ද මහාචාර්ය තුමාට වැඩි ගෞරවයක් ලබා දෙනු වස් නිවේදක තෙමේ එතුමාට මෙසේ ආරාධනා කළේය.

දැන් ඔබ සැම පිනවමින් ගීතයක් ගායනා කිරීමට මහාචාර්ය ශ්‍රියානන්ද මැතිතුමා!

ඔන්න ඉතිං අපේ සර් නැග්ගා වේදිකාවට. ගත්තා මයික් එක අතට.

ළමයි. මං සිංදු කියන්න නං දන්නෙ නෑ. ඕනෙම නං මං කවියක් කියන්නං.

දැං ඉතිං ළමයි ටිකටත් හරිම සතුටුයි. අත්පුඩි ගහනවා, විසිල් ගහනවා, එක කෙළියයි.

පැහැදිලි කිරීමක් කරන ඇක්සන්ට් එකෙන් මෙහෙම කිවුවා.


රෝස මලේ නටුවෙ කටූ - වන බඹරෝ ඔහොම හිටූ

නටුව නොවේ මල සිඹිමී - මොකද - මම ළමයෝ පැණි උරමී. 


4. දිනක් අප යෙහෙළියක් කිසියම් දෙයක් සඳහා එතුමාගේ සහයෝගය ලබා ගැනීමේ අරමුණින් එතුමාගේ කාර්යාල කාමරයට ගියාය. කාරණාව කියාගෙන යද්දී කාර්යාලීය දුරකථනය නාද වන නමුත් දුරකථනයක් පෙනෙන්නට නැත. සුළු මොහොතකින් මේසය පුරා සී සී කඩ අතුරා තිබූ පොත් ඈත් මෑත් කොට දුරකථනය සොයාගෙන කතා කරන්නට ඔහු සමත් විය. අසුවල් දින අසුවල් වෙලාවට මෙතනට එන්න මං අවශ්‍ය තොරතුරු ලබා දෙන්නම් කියා පැවසූ එතුමා ඔහු කර කර සිටි රාජකාරියට යොමු විය. කියූ දිනයේ කියූ වෙලාවට එතුමා හමු වන්නට ගිය ඇයව හඳුනාගත් සැණින් අර පොත් මේසයේ පොත් පත් එහා මෙහා කර කොළ කෑල්ලක් අතට ගෙන එය ඈ වෙත ලබා දුන්නේ සුපුරුදු මන්දස්මිතයෙනි.  කොතරම් රාජකාරි මධ්‍යයේ වුවද සාමාන්‍ය දරුවෙකු කෙරෙහි ඔහු තුළ පැවති ආකල්පය මෙන් ම පිස්සීගේ පළා මල්ල වැනි අපිළිවෙල මේසය මත පොත් පත් මහා ගොඩක් අතර චූටි කොළ කැබැල්ලක් ඉතා සුළු මොහොතකින් සොයා ගැනීමට එතුමාට තිබූ හැකියාව ද විශ්මය ජනකය. 


5. Assignment එකකට පිළිතුරු භාර දීමේ දී, VIVA හෙවත් වාචික ඇගැයීමක් ද සිදු කිරීම ශ්‍රියානන්ද සර් ගේ මෙන්ම බොහෝ කථිකාචාර්ය වරුන්ගේ සිරිත විය. කිසියම් කාරණාවක් සම්බන්ධව කාගෙන් හෝ පිළිතුරක් කොපි කරගෙන ගිය අප මිතුරෙකුගෙන් එම පිළිතුර පිළිබඳ පැහැදිලි කිරීම ප්‍රමාණවත්ව නොලද තැන ඉතා හොඳින් එම කාරණාව කියා දී අවසානයේ එතුමාගේ දෑස යොමු වූයේ මිතුරා අත වූ දැවැන්ත පුස්තකය වෙතටයි. ඇත්තෙන්ම මිතුරා එම පොත ගෙන ගොස් තිබෙන්නේ තමා මෙවැනි පොත් පරිශීලනය කරන බව පෙන්වීමටයි. ඒ දෙස බලා සිනාසුනු මහැදුරු තෙමේ මෙසේ කීවේ ලු. " ඔය පොතේ නං මේ Assignment එකට අදාළ මොනවත් නෑ"


එතුමා පිළිබඳ වූ රසකතා සාහිත්‍යයෙන් මා හට මතක අවස්ථා කිහිපයක් මෙලෙස දැක්වෙන අතර ඇතැම් ඒවා ගෙතූ ඒවා බවට ද මත පවතී. එතුමාගේ දැනුම් සම්භාරය මිනිස් සංහතිය වෙනුවෙන් කොයිතරම් ඵලදායීව යොදා ගත්තාදැයි කීමට මා සතු අවබෝධය ඉතා ම අල්ප වුවද, මා දුටු ශ්‍රේෂ්ඨතම මානව වාදී ගුරුවරයෙකු ලෙස එතුමා හට ඇති ගෞරවය නම් ඉතා ඉහළ ය. 




Friday, December 4, 2020

ජීවිතය සුන්දර ද!

 

අත් හළ තැනෙක රාගය ඇත .......සැනසීම
සිත් තුළ සැකෙක නැත ඇත්තෙම පැහැදීම
මත් කළ ඇතෙකු වුව කළ හැක .....පැරදීම
පිත්තළ-සරුව වෙති නොදැනම ......විසිවීම
ලෝකය වදිද්දී නිදි මසැස ............වස වසා
මේ කය රැගෙන මා ගියෙ මනැස .පිස පිසා
ගේක ය තියෙන්නේ රස සුවය නැත මුසා
ශෝකය නිගා දී මම නොයමි.....වැලි ගසා
ආදර වදන් යළි බෑ මුමුණන්ට .........නඟේ
කෑදර කමක් තව නෑ සිපගන්ට ........මගේ
ආ දුර ටිකක් දුර මුත් නොකරන්ට ....අගේ
මේ දුර ටිකත් යමු පින් සිදුවෙන්ට ...වගේ

=========================
මෙතුවක් දුර .......................................ඇවිද
ආ පිය සබඳ .................................අත් බැඳ
වී ලෙසින් .......................................සිහි මඳ
බිණූ වදනින් රිදුණි ............................ඒ හද
වදනින් .......................................බැල්මකින්
නැතොත් කිසියම් .......................ලෙසකින්
කරන ලද ......................................දෙයකින්
වැරදුණි ද මට සිතුණි ..............සැණෙකින්
=========================
පාලා අහිංසක ගතියත් මනා ..............කොට
ලීලාවෙන් දැහැමි එන තම පියා ............හට
මාලා දමා නොව පෙන්වා හිනා ...........කට
චූලා තමා පිළිගත්තේ .............දයා .........වට

දියණිය ඉටු කරනු මගෙ හෙට දින ...හීනේ
කරුමය අපේ නුඹ සිඳලන්නට .........ඕනේ
උරුමය සොයා නොදුවන් ගස් ගල් ගානේ
සරණිය වෙයන් දහමට ලං වෙන ....මානේ

නික්මෙන දින ට ඔය චුම්බන .....උරුමයි ද
සක් විති සුවය ලැබුවත් එය ..........පවතියි ද
දුක් විඳ තනපු මහ මන්දිර ........ගෙන යයිද
දැක් මට නිවැරදිව හැකි නම් .........වරදියි ද
============================

සැම හටම එක .....................ලෙස
දැහැමින් ම නිති දෙස ..........දෙස
එන මේ පුඟුලු ......................වෙස
බලති කවුරුත් යොමා .....වපරැස

දිලිසෙන ඇස් .....................ඇතේ
කිසි වෙහෙසකුත් .....නොමැතේ
එනමුදු ...........................නිදිමතේ
නිදි ලබයි ඔහු එදින .......කමතේ
=======================

කමතේ නිදා ගෙන එම මහ රෑ ...තිස්සේ
විපතේ තරම තේරී හදවත .......ගැස්සේ
උපතේ ඉඳං හතලිස් වසරක් ......ඔස්සේ
සපතේ කරමි එදිනයි කමතට බැස්සේ

ඔන්නොහෙ ගෙදර යනවැයි අඩියක් තිවුවා
ගන්නට බෑ හිතා ඇයි සිදු වුණෙ..... මෙවුවා
වෙන්නකො සමා බිරිඳට දරුවට ......කිවුවා
යන්නට ගියා දුව මහගේ නම් ............රැවුවා

බීවේ ඊයෙ වෙනදා බොන ...........තැනින් ද
නෑවේ ගඳ යන්ට කාගේ ................අණින් ද
කීවේ බණ දහම් කොහොමද ...........චමින්ද
යා වේ සිනා ඔරවන් සිටි .................මුවින් ද

බොන්නේ නෑ කියා වැඩ නිම වී .........ඊයේ
පිම්මේ තමා මා නම් පියඹා ................ආයේ
ගින්නේ උනත් ටොපියක් විතරයි ....කෑයේ
දන්නේ නෑ පියේ මට මොනවද ..........වූයේ

දුවටත් ගෙනාවා මං ටොපි මෙන්න ..............කියා
එවිටත් ඇඳ උන්නු කලිසම තුළට ................ගියා
අහිතක් නොම හිතා දැන් දැන ගන්න .......මෙයා
බෙහෙතක් ටොපි කියා ගෙනැවිත් ඇත්තෙ එයා

============================

හැම දෙන .......................සිනාසී
එහි රසය ගැන ...............විමැසී
බණ ගැනත් ..................පැවැසී
එය තැනක් විය සතුට ..ගැවැසී

එයින් පසු හිමි .........................සඳ
සැණෙන් එයි විට ඉඩ .............ලද
දූ දරු සතුට .............................මැද
කමතටත් එළැඹුණි කලක් .සොඳ

Thursday, December 3, 2020

ප්ලේන්ටියේ කූඹියා..

 

ඔන්න දවසක් මං ගියා අපේ යාළුවෙක් ගෙ ගෙදර. ගිහිං යාළුවත් එක්ක පොඩි කතා බහක නියැලිලා ඉන්නැද්දි.. යාළුවගෙ අම්මා.. හදාගෙන ආවා කිරි.. කිරි.. කෝප්පෙක දාපු ප්ලේන්ටියක්..
මං දැං ඕක බොන්ටයි කියලා මගේ අහිංසක කට ට කෝප්පෙ ලං කරනකොට ම මං දැක්කා.. අවසන් ගමන් ගිහිපු කූඹියෙක් මගේ කට ඇතුළට පනින්ට බලාගෙන ඉන්න දුර්ලභ දර්ශනයක්.
අහිංසකයා මැරිලා ඉන්න එකේ.. බොරුවට අයිං කරන්ට හදලා ඌට වද දෙන්නෙ මක්කටෙයි කියලා.. මං කෝප්පෙ වට කාලක් විතර කැරකෙවුවා.. ඒ පැත්තෙන් බොන්ට..
මොන.. මූ මැරිලත් උත්සාහය අත අරින එකෙක් නෙවෙයි.. ඌ පීනලා ආපි නෙ.. ආයෙත් මගෙ කටට පනින්ට.. කොච්චර කැරකැවුවත්.. මූ එනවා අදාළ තැනට..
හොක්.. හොක්.. අවස්ථිතිය යකෝ අවස්ථිතිය..
මගේ යාළුවා හිනා වෙමින් කියනවා..
මූ කියන අපභ්රංසෙ මොකක්ද කියලා.. ඇස් ගෙඩි දෙක ලොකු කරං බලපු මට කූඹියව අයිං කරන්න තේ හැන්දක් ගෙනත් දෙන ගමන් මූ කියනවා..
මචං අවස්ථිතිය කියන්නේ.. යම් කිසි වස්තුවක් ස්වකීය චලිත ස්වභාවය වෙනස් කරන්ට තියෙන අකැමැත්ත ට.
හරි ඉතිං.. මෙතන කොහෙද වස්තුවක්..මේ කූඹියෙක් නෙ.. අනික.. මේ කූඹියා.. මැරිලා ඉන්නෙ.. ඌට කොහෙද චලිත ස්වභාවයක්.. පිස්සු කෙලින්නැතුව ඉඳිං බං..
මං යාළුවට කින්ඩියක් දැම්මා..
ඒත් යාළුවා ෆුල් සීරියස්..
මූ යකෝ..
යකෝ වස්තුවක් කියන්නෙ.. පණ තියෙන හරි.. පණ නැති හරි දේකට..
මැරිලා ඉන්න කූඹියා ඉන්නෙ හෙල්ලෙන්නෙ නැතිව.. නිශ්චලව.. ඒක තමයි උගේ චලිත ස්වභාවය..
මමත් ඉතිං හුම්.. හුම්.. හප්පට සිරි.. ඒකත් එහෙමද .. ගගා.. මුගෙ ලෙක්චර් එක අහං ඉන්නවා..
ඉතිං ඌ ඒ නිශ්චලතාවයෙන් මිදෙන්න තියෙන අකැමැත්ත තමයි.. ගොනෝ.. අවස්ථිතිය කියන්නෙ..
ඉතිං බං ඌ නිශ්චලතාවයෙන් මිදෙන්න අකැමතියි නං මොන රෙද්දකට ද මං හරවන හරවන පැත්තට පීනගෙන එන්නෙ.. ?
මාත් ඇරියෙ නෑ ෆ්රෙන්ඩ්ස්..
ඇත්තම කියනව නං ඌ නෙමෙයි බං ඔය වැඩේ කරන්නෙ..
හෑ.. එහෙනං මොකෙක්ද? උඹ මැජික් එකක්වත් කරා ද?
අනේ පළ වාසුදේවයා යන්න.. තෝ මෙතන මාව බයිට් එකට ගත්තා නේද?
ඔන්න යාළුවගෙ ටියුබ් ලයිට් එක පත්තු වුණා..

යකෝ ඌයි මායි එක පන්තියෙදි නෙ.. ඔය අවස්ථිතිය ගැන ඉගෙන ගත්තෙ.. රෙද්ද..