මිය යන්නෙමි ආදරේ මතින්...

සුවඳ මලක් ගෙන නැහැයට ලං කර බලනා ඔබ රුව මවමි ...සිතින්
සුළඟට ඉඩදී මා හැර යන්නට අතීතයට පිය මනිමි ..............ඉතින්
හිරු සඳ හමුවේ වුව අපරාජිත කැලුම් පෙරූ රත්තරන් ......නෙතින්
හෙළු එක් කඳුළක් ඇති මට සතුටින් මිය යන්නට ආදරේ ...මතින්

ඉස්සර කාලෙක ඔබ මා තුරුළුව මැවු සුරතල් ඒ ..................අනාගතේ
තාමත් එහෙමයි කිසි වෙනසක් නෑ පැතුම් මියෙන්නෑ ...........හිතූ මතේ
තිස්සෙම සිහිවෙන එක නම් නුහුරුයි නැහැ දැන් පෙර තෙත තිබූ සිතේ
මා ගැනවත් නිච්චියක් නැතත් මට, ඔබ කොට්ටය ළඟ තවත් .....ඇතේ