හිඟා කෑම

අනේ මහත්තයා.. මගේ උකුල් ඇටේ කැඩිලා දැන් අවුරුද්දක් වෙනවා.. සිංහල බෙහෙත් තමයි කරන්නෙ.. තාම දවල්ට කෑවෙත් නෑ මහත්තයා..

තොර තෝංචියක් නැතුව කියෝගෙන යන ඔහුගේ ලා දුඹුරු පැහැ ගත් අපිළිවෙලට පිහිටි දත් ටික මා හා සිනාසෙයි..

කැහැටු වූ ඔහුගේ සිරුර දෙස ත්.. කිසියම් දෙයක් තබා බැඳ ඇති සෙයක් පෙනෙන උදර ප්‍රදේශය දෙසත් බැලූ මා..

දැන් මගෙන් මොනවද ඕන..? කියා ඇසුවේ.. ඔහුට අවශ්ය මුදල් බව නොදැන නොවේ..

සල්ලි කීයක් හරි තමා..

දුම්රිය පිටත් වීමට සූදානම්ව හූ කියයි.. රුපියල් විස්සේ කොළයක් පසුම්බියෙන් ගෙන ඔහු අත තබා කෝච්චියේ එල්ලුනෙමි..
================================================
මෙය කාර්යාල වෙලාව නිසා ඒ හැටි සෙනඟක් නැත.. එහෙත් අසුන් ගනණට වාගේ සෙනඟ ඇත.. ඉඩ කඩක් සොයා ඉඳ ගත්තෙමි.. සුපුරුදු ලෙසම ඉඳගන්නා අතර අසල අසුනේ සිටි මහත්මයා සමඟ සිනාසුනෙමි..  පෙරළා සිනාසෙන්නට තරම් මනුස්සකමක් ඇති මහත්මයෙක් වූ හෙතෙම.. මා හා කතාවට වැටෙන්නට ද සූදානම් බවක් පෙනුණි..

මහත්තයා ස්ටේශන් එකේ හිටපු වයසක මනුස්සයාට සල්ලි දුන්නා නේද?  ඔහු මගෙන් විමසන්නේ කුමක්දැයි මම දැන ගත්තෙමි..

ඔවු.. මහත්තයා කියන්න යන්නේ.. මිනිහගෙ උකුල් ඇටේ අමාරුවක් නෑ කියලා නේද?
ඇයි මේ මිනිස්සු මේ තරම් අහිංසකයින් එක්ක තරහා ඇත්තට.. මිනිහට ලෙඩක් දුකක් නැති වුණත්.. හිඟාකන්න තරම් ජීවිතේ පරාජිත බවක් දැනෙණ කෙනෙක් වෙන්න ඇතිනේ.. තමන් දෙන්නෙ නැත්නම්.. කට පියාගෙන ඉන්න එපාය.. මට ඇති වුණේ කලකිරීමකි..

මගේ පැනයෙන් ඔහු වික්ෂිප්ත වූ බවක් නොපෙනිණ..

හෙක්.. හෙක්.. එහෙනම් මහත්තයා මිනිහා ගැන දන්නවා..? ඔහු දැන් හදන්නේ මේ මනුස්සයාගේ පට්ටන්දරය දිග හරින්නට විය යුතුය.. වාසනාවකටදෝ.. ඊළඟ ස්ටේෂන් එකෙන් ගැබිණි මාතාවක් ගොඩ වූයෙන්.. මගේ අසුන ඇයට දී.. මා සිටගත්තේ ගැබිණි මවට තිබූ ආදරයට වඩා.. නිවී හැනහිල්ලේ ඉන්න තිබූ ආසාවටය.. ඉන් පසු මම වෙනත් තැනකින් ගොස් හිඳ ගතිමි..

========================================
තරමක් සෙනඟ පිරුණු දුම්රියේ .. අර මහත්මයා සෙමින් සෙමින් මා අසලට එයි.. මහත්තයා කරපු දේ හරි අගෙයි.. ඒ මනුස්සයා නොකිවුවට.. උකුල් ඇටේ බිඳිලා තියෙන්නෙ එයාගෙ නෙවෙයි.. එයාගෙ දුවගෙ.. හැබැයි අනිත් ඔක්කොම ඇත්ත..
මං ඊළඟ ස්ටේෂන් එකෙන් බහිනවා.. ආයෙත් හම්බවෙමු.. කියමින් ඔහු සමු ගත්තේ.. මගේ හිතේ බොහෝ ප්‍රශ්න ඉතිරි කරමිනි..

=========================================
තමන් වෙනුවෙන් මිනිසුන් රවටන බොහෝ දෙනා අතර.. අනුන් වෙනුවෙන් තම ආත්ම ගරුත්වය පවා අහිමි කරගත් මේ මිනිසා ගැනත්.. ඒ ගැන මට කියන්නට තරම් කාරුණික වූ මහත්මයා ගැනත්.. සතුටෙන්ම මෙනෙහි කළෙමි..